Ne demiş İngiliz şair Shakespeare?

   ‘Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!’

   Yaşamın anlamını bir cümle ile bu şekilde ifade etmiş.

   Okuyup öğrenip tanışabileceğimiz ne çok şair ve yazar var.

   Yüzyıllar öncesinden bugüne dek bin bir zorluk ile kaleme dökülen pek çok kitabı kahvemizi yudumlayıp koltuğumuzda rahatça oturarak okuruz.

   Ben şahsen kendime ikram ettiğim çayımdan bir fincan fazladan sehpama bırakırım. Yazarların ruhlarına yaptığım bu ikram okuduğum kitabin sahibi ile yaptığım muhabbettendir.

    İnsan niçin okur?

   Nedendir kitaplara olan bu sevgimiz?

   Elbette yalnız dünyamızın en yakın dostlarıdır kitaplar. Yalnızlığımızın şifa dağıtan ilacı olurlar.

   Sırdaşlık yaparlar.

   Arayıp da bir türlü bulamadığımız bir dostun yokluğunu kitap okuyarak avuturuz.

    Bir kitabın varlığı bizi, hiçbir zaman gerçek hayatta göremeyeceğimiz o aşk hikayesine götürebilir.

   Shakespeare’in dünyanın diline doladığı ölümün gölgesi ile sonlanan Romeo ve juliet mesela… Ya da kıskançlık sonucu işlenen bir aşk cinayeti Othello…

    Hayaller deryasında uçsuz bucaksız sayfalardır kitaplar.

   Romansız, şiirsiz bir dünya olsaydı hayat ne çekilmez olurdu. Kötü geçen günümüzün sonuna Hızır gibi yetişen bir kitap baş ucumuzda bizi bekleyebilir.

   Bu yüzdendir ki ağrıların, acıların en iyi ilacı okumaktır.

    Siyah mürekkebin süslediği kitap kokusunu derin bir nefesle içimize çekip açık bir günün mavi gökyüzü ile tasvirini gözümüzün önünde canlandırabiliriz.

   Şairin dizesinde anlattığı kırmızı gülün kokusunu burnumuzda duyarız. Özgürce uçan bir kuşu anlatan yazar o kuşu bizim gözlerimizin tam önüne koyar.

    İnsan yaşamının en iyi yol arkadaşıdır kitaplar. Kendini kitaptan yoksun bırakmış insanlara ne çok acırım.