Zengin ve fakir insanın tek ortak özelliği ikisinin de aynı Tanrı’ya inanmalarıdır. Napoleon Bonaparte  ‘’din, yoksulların zenginleri öldürmesini engeller.’’ Demiştir. Çünkü akıp, geçip, biten bir zamanın varlığının bir gün tamamen son bulacağını bilerek yaşamayı hazmetmenin pekte imkanı varmış gibi görünmüyor. Öyle ise sonsuz bir zamana ihtiyacımız var. Böylece adaletin dengesinin bir türlü sağlanamadığı hayatımızın bir gün intikamını alabilecek bir zaman bu. Ya da bize yapılan tüm kötülüklerin öcünü alacak bir güç olmalı. İçimizi ferahlatacak bir hissin tatmini ne de güzel olur.

     Zevk ve sefa içinde geçen bir yaşamda tekrar buluşacağımız ve adaletini sağlayamadığımız tüm engelli yolların kaybolacağını bilmekten daha büyük bir mutluluk olamaz. Yeryüzüne gelmiş insanoğlunun her şeyden önemli olan ‘’zamanı’’ hiçbir zaman bitmeyecekmiş gibi har vurup harman savurarak kullanması ve bunun sonucunda bir anda biten yaşamını görerek zamanın nasıl geçip gidip bittiğini anlamadan yeniden var olacağını bilmek tükenen hayatını yeniden doğurmasıdır. Görünmeyen bir ruhun bunu yapmasından daha kolay ne olabilirdi?

     Herkese hayırlı ramazanlar diliyorum.