Yüz Yıl Savaşı boyunca İngiltere’ye karşı ülkesi Fransa’ya memleketi Lorraine’deki cephelerden başlayarak manevi anlamda büyük destek olan ve sonradan ünü Fransa’nın dört bir yanına yayılmış bir Fransız Katolik Azizesidir Jeanne d’Arc.

    19 yaşında ölmeden çok az süre önce İngiliz Engisizyon mahkemesinde yargılanırken sorar:

    ‘Yaşamak nedir sizce?’

    Bernard Shaw’un tiyatro eserinde de böyle yazar ve o ünlü tirat şu şekilde devam eder.

             ‘ Yaşamak nedir sizce? Donup taş kesilmemek mi sadece? Ne kuru ekmek bulunca gam, yerim, ne de duru su içmek derttir benim için. Ama gök kubbenin şavkından, o güzelim kırların çayırlarından, çimeninden yoksun bırakmak beni... Dağda bayırda askerlerle at koşturmamayım diye ayağıma pranga vurmak... Bana havası, nemli karanlığı koklatmak... Sizin bu kötülüğünüz, sizin bu sersemliğiniz beni Tanrı'dan bile soğuturken, gönlümü gene O'nun sevgisiyle dolduracak her şeyi almak elimden, cehennem ateşinden de beterdir. Savaş atımdan vazgeçebilirim. Etekle dolaşmasam da olur. Sancaklar, borazanlar, askerler yanı başımdan geçip gitse de öbür kadınlar gibi geride bırakmayı nefsime yedirebilirim. Yeter ki rüzgârda ağaçların hışırtısını, güneşte öten çayır kuşunu, köyümün sağlıklı ayazında meleyen kuzuları işitebileyim. Akşam çanları bana melek seslerini getirsin gene. Bunlar olmadan yaşayamam ben. Bunları benden ya da başka bir kuldan almaya kalktığınız için siz, biliyorum şeytanın emrindesiniz. Oysa bana yol gösteren Tanrı'dır. Tanrı'nın hikmetine aklınız ermez sizin. Beni ateşlerden geçirip bağrına basacak odur. Çünkü öz evladıyım O'nun. Benimle birlikte yaşamaya layık değilsiniz sizler. Şu güzelim dünyayı yaratan Tanrım. Senin ermişlerine dünya ne zaman kucak açmayı öğrenecek? Ne zaman ulu Tanrım, ne zaman... Son sözüm bu işte.’

    Özgürlük ve yaşadığımız süreç… Yıllara sığdırdığımız ömrümüz… Nasıl yaşıyoruz? Zaman su gibi akıp geçerken zamanın içinde ne hissediyoruz?

    Kafesten hiç çıkamamış bir kuş ömrünü ağaçların yeşilini göremeden bitiriyorsa, o ömür nedir sizce? Denizden ağlara takılmış bir balık son nefesini tükeniyorken son saatlerinin hayata karşı değeri nedir peki? Öyle ise yaşam mücadelesi verdiğimiz ömrümüz, ‘hayat her şeye rağmen yaşamaya değer’ düşüncesi üstüne mi kuruludur? Elbette hepimizin kendince bir cevabı var. Yokluğun getirdiği sınırsızlık, gerçekleştirilecek hayallerin sınırsızlığını durduran bir yoldur hayat. Çünkü bitmeyen isteklere ulaşmak adına verilen mücadelede dünya acımasızlığını insanı kırbaçlatarak durduruyor. Bir insanın hayatta kalma mücadelesi hüzün gezegeninin sonsuz yıldızlarından tek bir yıldızı gibi. Bitmek bilmeyen kaos içinde zamanın nasıl geçtiğini anlamadan pek çok kaybedişlerle mutluluğun kendini az gösterdiği bir yaşam umutla bitiyor. Ve şimdilik insanoğlu her isteğini gerçekleştirebilecek güce ve hırsa sahipken belki de hiçbirine sahip olamadan ölüyor. Göremediği, farkında olmadığı bir yaşamın varlığını bilmediği için de kabul ettiği düzeni zamanın değerini ölçemeden yaşıyor. Bu da bize en önemli soruyu düşündürüyor. ‘İnsan bilmediği bir şeyi nasıl isteyebilir?’ Tıpkı kafes içinde yaşayan kuşun bir ormanın varlığından haberdar   olmaması gibi…  

   Yeni yılınızı kutluyor, 2023’ün sağlık ve mutluluk getirmesini diliyorum.