“Aynada Arbade” delikanlılığını “Yara Göründü” ye kadar vardıran psikodinamik imgeler belleği… Uç şiirler, belki de pirena, imgeye… Fuat Çiftçi’nin bilinçaltındaki kayboluşlarına denk imge talanları ya da ruhsal poetika… Çökemeyişin şiirleri.
Çiftçi, saf bir sözün hazzını, simgesel iğdişle, formülleştirilemez olanı adlandırarak, gizem krizine yol açıyor. Bilinçdışının zaman-dışını – dile getirilemez olanın karmaşasını alaşağı ederek- bir amaca doğru üstü açık imgesel zamanın labirentinde okura yığıyor. Boşluktan baş dönmesine, baş dönmesinden boşluğa her şeyi söylemeye çalışır gibidir, belki de öğretilmez olanı öğretmek maskesiyle, anlaşmazlıklara, varlığın sonsuz yoğunluğunu katmak istemektedir… Kendisinin içinde bir çarpıklık olan gerçek bir varoluş içindedir dizelerin çoğu. Boşun paradoksal yedeği, şairin ötekiliğinde, iki aralık arasındaki farklılığı gerçek’in fanteziyle eşleştirmesine yol açıyor dizelerde. İç ile dış, bilinç ile bilinçdışı oluşturmayı hedeflemeksizin, dünyanın içkin eğilimlerini kendiliğinden öngörerek, dünyayı kendi farklılıklarının çimentosuyla tekrar inşa eder. Kendi evrenini nesneleştirmenin içerdiği düşünümsel geri dönüş olarak da tanımlanabilir Aynada Arbede.
İç ile dış, bilinç ile bilinçdışı oluşturmayı hedeflemeksizin, dünyanın içkin eğilimlerini kendiliğinden öngörerek, dünyayı kendi farklılıklarının çimentosuyla tekrar inşa eder Çiftçi. Kendi evrenini nesneleştirmenin içerdiği düşünümsel geri dönüş olarak da tanımlanabilir dizeleri.
Aynada Arbede için,“ izleklerin çakışması, birinin açığa çıkarır gibi yaptığı sırrı gizleyen nakışlar ve Aynada Arbede için adlandırmalar bahçesi diyebiliriz.
